خشک کردن چوب (چوب خشک کنی)

چوب بعنوان ماده اولیه غیر استاندارد برای مصارفی مانند ساختمان سازی و انواع درب های چوبی و سازه های دیگر مانند مبلمان و دکوراسیون و غیره مورد استفاده قرار می گیرد لذا با توجه به آناتومی
بافت چوب ) و رفتارهای مختلفی که درخت ها به نگام رشد از خود نشان میدهند دلیلی است برای توجه بیشتر به فراوری و کاهش ضایعات و افزایش ضمانت کیفی مصنوعات چوبی تولیدی و در ادامه حفظ منابع تامین کننده چوب ها ونهایتا صیانت از جنگل ها.
اولین گام انتقال سریع چوب خریداری شده از محیط های آلوده كف جنگل ها و یا باغ ها به کارخانجات چوب بری و سپس قرار دادن آنها در حوضچه های آب و یا رودخانه های جاری می باشد. در این مرحله بیشتر مواد زائد و مزاحم در جدار ديواره سلولی چوب ها خارج شده و در واقع زمینه مناسبی جهت بهبود کیفیت در مرحله خشک کردن چوب یا چوب خشک کنی در کوره فراهم می گردد. مدت زمان غوطه وری در آب بسته به نوع گونه چوبی و ضخامت متفاوت بوده و در حدود 10 تا 15 روز و در بعضی گونه ها مانند بلوط طول این دوره بیشتر بوده و اگر امکان استفاده از آب جاری نباشد باید هر3تا 5 روز آب تعويض گردد. 
بعد از این مرحله و خارج نمودن چوب ها از درون آب، آنها را در محیطی مناسب و بدور از نور مستقیم خورشید چیده و پس از حدود 7 تا 15 روز بسته به نوع گونه چوبی و کاهش رطوبت اولیه بر روی واگن های مخصوص چیده و به داخل کوره چوب خشک کنی هدایت میکنیم هر کوره چوب خشک کنی توان و ظرفیت عملیاتی لازم را جهت خشک کردن انواع گونه های چوبی را ندارد لذا توجه اولیه به سیستم تابلو کنترل فرمان و ساختمان کوره و نوع الکتروموتورهای مصرفی ومحل استقرار آنها و تعداد و نوع سنسورهای دما و رطوبت بسیار حائز اهمیت میباشد. سيستم تابلو فرمان میبایست دارای برنامه های مختلف چوب خشک کنی از قبیل نوع گونه چوبی و ضخامت و رطوبت پایه بوده تا از این طریق بتوان علاوه بر افزایش کیفی و راندمان چوبها در مصرف بهینه انرژی صرفه جویی نمود. در کوره های چوب خشک کنی استاندارد علاوه بر رعایت موارد فوق شرایط خاصی از قبیل ضد عفونی چوب ها يعنی از بین بردن لارو وتخم حشرات و سوسك های چوبخوار و قارچ و کپک نیز اعمال می گردد. 
(15heattreatment ISPM) استاندارد قرنطینه ای فانوسازمان ملل متحد